เรื่องและภาพโดย กลุ่ม ๑๐ นายวณิชโรจน์ พรธนศิษฐ์ (หมู) นาย ธีรภัทร บัวหลวง นาย เมธาสิทธิ์ บุญใส นาย ศิลปิน สาลี และนาย พิสิฎฐ์ บัวแผ่น
รางวัลสารคดีสั้นดีเด่นประเภทกลุ่ม ในโครงการอบรมเยาวชน Youth Bloggers รุ่นที่ ๑๐ โรงเรียนฝางชนูปถัมภ์ จังหวัดเชียงใหม่
“ป้อดเซอะลำแต้ๆ” (อร่อยมาก ๆ)
ไม่ว่าจะอุทานเป็นคำใด
ก็ไม่สามารถอธิบายได้ถึงความอร่อยจากผลิตภัณฑ์ที่มีชื่อว่า “ดอยคำ”
ซึ่งผลิตจากผลไม้สดคัดสรรอย่างดีจากสวน ทั้งสดและสะอาด ปลอดสารพิษ
ผลิตภัณฑ์ที่ดอยคำผลิตมี
ผลไม้อบแห้ง “กรอบ ๆ หวาน ๆ อร่อยแบบมีประโยชน์” แยมผลไม้ “ผลิตจากผลไม้สดแท้
๑๐๐% ” น้ำผลไม้สด
“หวานกำลังดีมีประโยชน์ต่อร่างกาย” ผลไม้อัดกระป๋อง “ผลไม้สดเนื้อๆแน่น ๆ
หวานฉ่ำ”
อู้นักน้ำลายหกหมดละ
ลองจิมแห๋มซักติ่นลุ(ลองกินอีกซักชิ้นสิ)
“อร่อยจนต้องร้องขอชีวิต”
ที่อร่อยมากมายขนาดนี้
เป็นเพราะพระอัจฉริยภาพของในหลวงรัชกาลที่ ๙ ผู้ทรงทำให้ “ดอยฝิ่น” กลายมาเป็น “ดอยคำ” หนึ่งใน
๔,๔๔๗ โครงการของในหลวงรัชกาลที่ ๙ ที่ทำเงินและรายได้ให้กับชาวเขาเป็นกอบเป็นกำ ทำให้ชาวบ้านเลิกฝิ่นและหันมาปลูกอย่างอื่นแทน
ครั้งแรกโรงงานดอยคำยังเป็นโรงงานชั่วคราวเล็ก
ๆ ยังผลิตแต่น้ำนมถั่วเหลืองและผลไม้อัดกระป๋อง จนกระทั่งขยายโรงงานมาเรื่อย ๆ
ในหลวงรัชกาลที่
๙ ทรงเน้นให้ชาวบ้านปลูกพืชเมืองหนาว เพื่อลดการติดฝิ่นของวัยรุ่น
เป็นภูมิคุ้มกันพื้นฐานของชาวบ้าน นอกจากนั้นภายในโครงการยังมีแปลงเกษตรสาธิตไว้ให้ผู้สนใจได้เยี่ยมชมและศึกษา
ตอนที่ในหลวง ร.๙
ทรงมรพระราชดำริให้สร้างโครงการนี้ ได้ตรัสไว้ว่า “ขาดทุนของเรา คือกำไรของเรา
เน้นช่วยเหลือเกษตรกรโดยไม่หวังผลกำไร”
ทั้งหมดนี้ทำให้ผมรู้ว่า
พระองค์ทรงแก้ปัญหาทุกอย่างได้ด้วยโครงการเดียว เป็นโครงการที่มีชื่อว่า "ดอยคำ"
ทั้งอร่อยและมีประโยชน์อย่างมากมาย ได้ทั้งความรู้เกี่ยวกับพระอัจฉริยภาพในการแก้ปัญหา
ทั้งนี้อยากบอกหลายๆกำเลยว่า
"ดมก่อหอม กินก่อลำ เป็นของดอยคำ ตึงลำเซี้ยงหมด" (ดมก็หอม ทานก็อร่อย
เป็นของดอยคำ ต้องอร่อยทุกอย่าง)
