หมู่บ้านเหมืองแร่

กมลชนก สิงห์จันทึก...เรื่องและภาพ

รางวัลชนะเลิศการประกวด YOUTH BLOGGERS "แหล่งท่องเที่ยวใกล้บ้าน" ครั้งที่ ๑ 
ตีพิมพ์ครั้งแรกในคอลัมน์เยาวชนตากล้องท่องเที่ยวไทย อนุสาร อ.ส.ท. ฉบับเดือนกุมภาพันธ์ ๒๕๕๙

ขึ้นชื่อว่าเหมืองแร่พนมทวน ทุก ๆ คนอาจสงสัยว่าสถานที่นี้มันอยู่ที่ไหนของอำเภอห้วยกระเจา แต่สำหรับฉันนั้นรู้จักเป็นอย่างดี เพราะที่นี่ก็คือหมู่บ้านของฉันเอง ฉันเกิดที่นี่ อยู่ที่นี่ หมู่บ้านของฉันไม่มีถนนลาดยาง ไม่มีที่เติมเงินโทรศัพท์ ไม่มีที่เติมน้ำมัน ไม่มีไวฟายใช้ แต่สิ่งที่ที่อื่นไม่มีเหมือนหมู่บ้านของฉันก็คือภูเขาลูกโต ๆ ที่อยู่รอบ ๆ หมู่บ้าน ต้นไม้ใบหญ้า ที่ไม่ว่าจะมองไปทางไหนก็เจอ และอีกสิ่งหนึ่งก็คือ  “บ่อน้ำเขียว “ หากทุกคนสงสัยว่าคืออะไร ก็ตามมาเลย

จากที่ได้เอ่ยมาข้างต้น ทุกคนอาจคิดว่า “ บ่อน้ำเขียว “ คงจะเป็นบ่อกลม ๆ และมีน้ำสีเขียว หากเพื่อน ๆ คิดแบบนี้ก็เกือบจะถูกแล้ว เพราะว่าบ่อน้ำเขียวนั้นมีสีเขียวจริง แต่ไม่เป็นวงกลม และที่เรียกว่าบ่อน้ำเขียวนั้น  คนเฒ่าคนแก่ที่หมู่บ้านของฉันได้เล่าว่าแต่ก่อนเป็นเหมืองแร่ มีคนมาทำงานกันมากมาย เลยมีการขุดเจาะแร่โดยใช้ระเบิด ก็ระเบิดกันทุก ๆ วัน จนนานเข้า ก็กลายเป็นบ่อขนาดใหญ่ คนเฒ่าคนแก่บอกว่ามันลึกมากขนาดที่ยืนอยู่ด้านบนแล้วมองลงไปด้านล่างเห็นรถสิบล้อเป็นคันนิดเดียว  พอเวลาผ่านไปเหมืองแร่ก็ไม่มีแร่ทำ และเลิกทำไปในที่สุด หลุมที่พวกเขาระเบิดลงไปหาแร่ก็ถูกเติมเต็มด้วยน้ำ และที่น้ำเป็นสีเขียวก็เป็นเพราะว่ามีแร่อยู่เป็นจำนวนมากในบ่อน้ำนั้น

นอกจากภูเขาลูกโต ๆ ที่ต้นไม้ขึ้นเต็มไปหมด ในหมู่บ้านของฉันนั้นก็ยังมี “ศาล” หรือสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ที่ทุกคนมักจะเรียกกันว่า “ศาลเจ้าพ่อเขาแดง ”  หรือเรียกสั้นๆก็คือ “พ่อปู่”  ที่เรียกว่าว่าเจ้าพ่อเขาแดงเพราะภูเขาที่อยู่ด้านข้างเป็นสีแดง ในสมัยก่อนแม่ขอฉันบอกว่าช่วงเดือน ๙  ขึ้น ๙ ค่ำ  จะมีงานมาถวายให้พ่อปู่เสมอ และศาลพ่อปู่นี้ก็มีอายุประมาณ ๑๐๐ ปีได้ แต่ศาลที่นี้ไม่ได้แม่นหวย แต่ศักดิ์สิทธิ์ในการบนขอไม่ให้ถูกทหาร ช่วงเดือนเมษายนจะมีคนต่างมาบนขอพ่อปู่ไม่ให้ถูกทหารกันมากมาย แต่การบนก็มีข้อจำกัดนะ คนที่จะมาขอจะได้แค่  ๔ คนเท่านั้น ดังนั้นหากใครสนใจก็แวะมาได้นะ

หมู่บ้านของฉันขึ้นชื่อว่ามีต้นไม้เยอะ ก็ต้องมีต้นไม้ที่มีอายุที่มาก นั่นก็คือต้นยางอินเดีย มันมีอายุประมาณ ๑๐๐ ปีได้ มีเพียง ๒ ต้นเท่านั้น และต้นไม้ที่อยู่ข้างเคียงก็มีอายุที่ไม่ต่างกัน ก็คือต้นไม้สามกษัตริย์ได้แก่ ต้นแจง ต้นตะแบก  ต้นป้าว  นอกจากนี้หมู่บ้านของฉันยังมีสิ่งที่น่าสนใจมากมาย

ฉันภูมิใจและดีใจที่ได้มาใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ ถึงจะไม่มีอะไรที่สะดวกสบาย แต่ถ้าหากให้ย้อนเวลากลับไปฉันก็ยังคงเลือกที่จะอยู่ที่นี่เช่นเดิม